පික්චර් පිස්සුව

 

21 වන සියවසේ මුල් භාගය පමණ වන තෙක් කුරුණෑගල නගරයේ තිබූ අවශේෂ සිනමා හල් වූ මොඩර්න්, නිව් සිනමා පසු කාලයක පාඩු ලබන මට්ටමේ පැවතිණි. මින් මොඩර්න් හි අවසන් කාලයේ පෙන්වූයේ සොෆට් ‌කෝ පෝන් චිත්‍රපට පමණි. හිටපු විශේෂඥ ‌වෛද්‍ය ජුපිටර් මූණමලේ මහතාට අයත් ජුපිටර් සිනමා ශාලාව තවමත් ක්‍රියාකාරි දැයි නොදනිමි. කුරුණෑගල ප්‍රධාන සිනමා ශාලා දෙක වූයේ කුරුණෑගල - නුවර පාර ආරම්භක ස්ථානයේ පිහිටි ඉම්පීරියල් සිනමා ශාලාවත් කුරුණෑගල පොළ හා වෛද්‍ය  නාවින්නගේ පුද්ගලික  රෝහල අසල පිහිටි  සිනෙක්ස්පෝ යන සිනමා ශාලාය. මගේ පික්චර් පිස්සුවේ ආරම්භය මේ සිනමා ශාලා දෙක හා බැඳී තිබේ. 

මා නැරඹූ මුල්ම චිත්‍රපටය මතකයක් නැතත් Sergio Leone ගේ For a Few Dollars More හා ‌ ෂෝන් කොනරි රැඟූ මුල්ම James Bond චිත්‍රපටය වන Dr No නම් පැරණි චිත්‍රපට නව පිටපත් මේ සිනමා  හල් දෙකෙන් එකක පෙන්වූ අවස්ථාවේ නැරඹූ බවට අතිශය දුර්වල මතකයක් තිබේ. සිනෙක්ස්පෝ සිනමා ශාලාවේ පෙන් වූ Indiana Jones and the Temple of Doom චිත්‍රපටය නරඹන්නට ගොස් දෙනවක හාමිනේ ඉන්නා ජවනිකාවක් නිසා බියට පත් ව චිත්‍රපටය මැදින් ආපසු ඒ්මට සිදු වූ බව තාත්තා පසු කාලයක නිතර මතක් කළේය. ඉන් පසුව මගේ මතකයේ රැනේනේ Rambo First Blood චිත්‍රපටයයි. ඉම්පීරියල් සිනමා ශාලාවේ ඉදිරිපස සිල්වර් ස්ටැලෝන් උඩුකය නිරුවත්ව  රොකට් ලෝන්චරයක් දෑතින් අල්ලා ගෙන සිටින දැවැන්ත කටවුට් එක අදද මගේ මතකයට එන්නේ නිරායාසයෙනි. ඒ් රෑපයම රැගත් විශාල ප්‍රමාණයේ පෝස්ටරයක් අපේ ගෙදර සෑහෙන කාලයක් තිබිණි. 

1960 හා 70 දශකවල සිය ගැටවර හා තරුණ විය ගත කළ තාත්තා එකල ජනප්‍රිය වූ ක්ලින්ට් ඊස්ට්වුඩ්, ෆ්‍රැන්කො නීරෝ රඟ පෑ spaghetti Western චිත්‍රපට නැරඹීමට අතිශයින් ප්‍රිය කළේය. ඒ් හැරුණු විට ක්‍රියාදාම චිත්‍රපට ද ඔහු ම ඟ නොහැර නැරඹීය. 1980 අග භාගයේ සිට 1990 මුල් භාගය දක්වා මා තාත්තා සමඟ නැරඹූ චිත්‍රපටවලින් මතකයට එන්නේ තිමති ‌ඩෝල්ටන් සිටි  Living Daylights, කෙවින් කොස්නර් හා රොබට් ඩි නීරො රඟ පෑ Untouchables, Indiana Jones Last Crusade, Punisher BMX Bandits හා ෆ්‍රෑන්ක් සිනාට්‍රා රඟ පෑ දෙවැනි ලෝක යුද්ධය පසුබිම් කරගත් Von Ryan's Express, Paul Verhoeven ගේ Robo Cop, Robin Hood Prince of Thieves පියාත් සමඟ සිනමා තිරයේ නැරඹු මතකයේ රැඳෙන චිත්‍රපට සමහරකි. 

1993 වසරේ ස්ටීවන් ස්පිල්බර්ග් තම ප්‍රකටම චිත්‍රපටය වන Jurrassic Park නිර්මාණය කළේය. ලංකාවට එය පැමිණියේ 1994 දී වූ අතර එවක චිත්‍රපටයේ හඩ පටය ප්‍රශස්තව ප්ලේ කිරීමට හඩ පද්ධතියක් තිබුනේ කොළඹ ලිබර්ටි මැජස්ටික් වැනි ප්‍රධාන පෙළේ සිනමා ශාලාවල හා කටුගස්තොට ඕඩියන් සිනමා ශාලාවේත් පමණකි. කුරුණෑගල ඉම්පීරියල්  සිනමා ශාලාවේ තිරගත වූ ජුරාසික පාක් චිත්‍රපටය නැරඹීමට ප්‍රේක්ෂකයන් පැමිණියේ  වැල නොකැඩී පෝලිම් ගැසීය. එක් දර්ශන වාරයක් අවසන් වන තෙක් පිටත පෝලිමක් විය. කෙසේ වුවත් ඉම්පිරියල් සිනමා ශාලාවේ ගැලපෙන හඩ පද්ධතියක් නොතිබුනු නිසා ඔවුන් සිදු කලේ අර දෙමළ චිත්‍රපටලට මෙන් ශබ්දය උපරිමෙන් වැඩි කිරිමයි. ඩයිනෝසරයන් මහ හඩින් කෑ ගසන ඇති වන අමිහිරි නාදය ගැන අමුතුවෙන් කියන්න අනවශ්‍යයයැයි සිතමි. 

1995 පමණ තාත්තා වි සි ආර් යන්ත්‍රයක් මිල දි ගත් අතර එතැන් සිට විඩියෝ පට කුලියට ගන්නා තැන්වලින් දින පතා චිත්‍රපට ගෙනැවිත් බැලීමට හැකිවිය. ඒ සමඟම සිනමා ශාලාව තරමක් ඈත් විය. එවක කුරුණෑගල නගරයේ පොදු වෙළඳ සංකීර්ණය අසල හා පේෂකාර්මික ගොඩනැගිල්ලේ මෙන්ම රෝහල අසලත් එවැනි විඩියෝපට කුලියට දෙන ස්ථාන කිහිපයක් තිබුනි. කෙසේ වුවත් Gladiator, Mission Impossible වැනි කතා බහට ලක් වූ චිත්‍රපට අප සිනමා ශාලාවේ නැරඹීමු. ඒ හැරුනු විට උසස් පෙළ පංතියේ සිටියදී ඉස්කෝලේ කට් කර නැරඹූ එකම චිත්‍රපටය වන දිනේෂ් ප්‍රියසාද්ගේ "කොළම්පූර්" නිව් සිනමා හිදි නැරඹීමි.  

අවුරුදු ගණනකට පසු අද දවසේ අපහසුවකින් තොරව චිත්‍රපට නැරඹීමට මාර්ග සුලභ වීම නිසා දෝ එදා තරම් "පිස්සුවක්" නම් නැතත් තවමත් සිනමා ශාලාවේ චිත්‍රපටයක් නරඹන විට ඇති වන හැඟිමට මම කැමැත්තෙමි. අවසන් වරට මා  සිනමා ශාලාවක් වෙත රැගෙන ගිය චිත්‍රපටය වන ටැරන්ටිනෝ ගේ Once Upon a Time in Hollywood නැරඹීමේදි එය නැවතත් පසක් විය.